Իմ տխուր երջանկությունը, իմ թաց ուրախությունը ու սառը ջերմությունը շնչիս, մարմնիս ..Դեռ եռացող թեյի, որ գոլորշու մեջ մտովի դեռ քեզ պիտի քանդակեի..Ընդհակառակը..
Իմ խելագարության չընդհատվող նոպայի կեսգիշերին երազիս տեսնեի ինձ՝ էներգիաս անտարբերությամբ խժռող, անիմաստ լուսինը մի ծնկով ջարդուփշուր անելիս...Ախր հետո կտորները նորից պիտի հավաքեի, երանի, երանի դրանց մեջ կարոտս չտեսնեի..
Հարյուրամյակներ առաջ էր , որ катастрофически тебя не хватало мне...
Ախր катастрофически не хватают дни, когда катастрофически тебя не хватало мне...
Катастрофически....
0 Comments